morze, jeziora, góry, Polska
11 czerwiec 2012r.
Po wojnie następuje szybkie zagospodarowanie miasta. Odbudowuje i rozbudowuje się zakłady pracy, z których największy jest Zakład Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego. Rybacy tolkmiccy i z kilku innych miejscowości nad Zalewem Wiślanym skupiają się w spółdzielni "Pokój". W 1954 r. otwarto koło miasteczka ośrodek zarybieniowy o obszarze 63 ha, w tym 20 ha stawów. Ośrodek dostarcza narybku wypuszczanego do Zalewu i innych zbiorników wodnych Wybrzeża. Z zabytkowych budowli zachował się gotycki kościół z końca XIV w., bazylikowy, rozbudowany od strony wsch. w 1901 r. Przed kościołem na cokołach barokowe figury świętych z 1736 i 1745 r. Z gotyckich fortyfikacji zachowała się jedynie przy ul. Basztowej 3 baszta narożna z XIV w. Na wzgórzu nad miastem, przy ul. Młyńskiej parterowy budynek klasycystyczny, który stoi zapewne na miejscu starościńskiego zameczku z 1720 r. Kilkanaście małych domków parterowych pochodzi z 1 poł. XIX w. Na cmentarzu za miastem barokowa kaplica z 1 poł. XVIII w. Na pd. od miasta w lesie na wzgórzu widnieje staropruskie grodzisko plemienia Warmów, nazywane w legendach "Wałami Tolkmita". Z Tolkmicka można odbyć dalszy spacer brzegiem morskim (ok. 4 km) do wielkiego głazu narzutowego, położonego w wodzie Zalewu, w odległości ok. 30 m od brzegu. Obwód głazu wynosi 14 m, a nazwa "Święty Kamień" pochodzi zapewne z czasów, kiedy służył on staro-pruskim mieszkańcom tych ziem do składania ofiar. Najstarsza wzmianka o głazie pojawia się w 1595 r. W rejonie Świętego Kamienia dochodziła do Zalewu granica historycznej Warmii Biskupiej, której katedra wraz z siedzibą kapituły mieściła się w pobliskim Fromborku.