Urlop nad morzem

Roślinność jezior przybrzeżnych i ich otoczenia

15 marzec 2010r.

Jezioro Łebsko, największe z naszych jezior przybrzeżnych, znajduje się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i stąd może posłużyć jako bardzo dobry przykład do omówienia roślinności jezior eutroficznych i ich obrzeży. Jezioro Łebsko ma przy 16,2 km długości i 7,2 km szerokości 7530 ha powierzchni, jest natomiast bardzo płytkie. Jego maksymalna głębokość nie przekracza 6,3 m. Ulega ono poza tym stałemu spłycaniu, gdyż szybko płynąca rzeka Łeba przynosi znaczne ilości namułów, które po zwolnieniu biegu przy przepływie przez jezioro osadza na jego dnie. Powierzchnia jeziora maleje w wyniku szybko postępującego procesu lądowacenia. Jezioro jest też zasypywane przez wydmy ruchome w części północnej. Duża ilość namułów staje się przyczyną niskiej przezroczystości wody, co wpływa negatywnie na rozwój niektórych roślin żyjących na dnie jeziora. Szczególny wpływ na charakter zbiorowisk roślinnych jeziora wywiera zjawisko cofki. Przy długotrwałych wiatrach północnych dochodzi do podnoszenia się poziomu wód przybrzeżnych w Bałtyku. Ze względu na to, że powierzchnia jeziora jest wyniesiona tylko 30 cm nad poziom morza, wody rzeki wraz z wodą morską zaczynają się cofać w górę rzeki aż do wschodniej części jeziora. Nawet nieznaczne i tylko okresowe zasolenie odbija się na szacie roślinnej poprzez rozwój zbiorowisk słonorośli lub przynajmniej przez udział gatunków słonoroślowych w zbiorowiskach oczeretowych czy szuwarowych.

Łebsko, nad morzem, Łeba, jezioro