Urlop nad morzem

Garncarstwo

16 maj 2012r.

GARNCARSTWO, Jedna z najstarszych technik ludowych i na Kaszubach.ma swoją dawną, piękną tradycję. Dziś najbardziej znani przedstawiciele kaszubskiego ludowego garncarstwa artystycznego to Józef Kazimier-czak (patrz pod K) z Kartuz i Ryszard Necel (patrz NEC-LOWIE) z Chmielna. W Chmielnie są również dwa warsztaty, garncarskie Adamczyków (patrz pod A), a w wytwórni „Cepelia" obok nec-lowskiej swoją własną ceramikę tworzą Władysław Brzeski i trzeci z braci Adamczyków,Kazimierz. W drugim garncarskim ośrodku Kaszub, w Kartuzach, przed wojną konkurował z Neclami z Chmielna warsztat Władysława Maisnera. Ale syn jego,Robert, nie podtrzymał tradycji zapoczątkowanej przez ojca. Ceramika Maisnera, zdobiona wzorami zaczerpniętymi z haftu kaszubskiego, czasem z ptasimi motywami, przestała istnieć. Dziś w warsztacie kartuskim, podobnie jak chmieleńskim podlegającym „Cepelii", powstają czarne dzbany, misy, wazony Kazimierczaka, który wychował już sporą gromadkę młodych utalentowanych garncarzy. Obok synów mistrza: Henryka i Zbigniewa, są to Wacław Karczewski, Jan Bielecki, Eugeniusz Trowski, Roman Szczęsny i pierwsza dziewczyna garncarz, Mirosława Grot, której przykład dowodzi, że nie tylko mężczyźni garnki lepią. Niektórzy z najmłodszych kaszubskich garncarzy próbują również swoich sił w ludowej ceramicznej rzeźbie. Najciekawsze są figurki Jana Bielickiego, wypalane z gliny bez polewy. Ale i te czarne, błyszczące, Szczęsnego czy Mirki Grot, mają wiele wdzięku.