Urlop nad morzem

morze, jeziora, góry, Polska

Elbląg

11 czerwiec 2012r.

Elbląg- (m. pow., pow. miejski, 80 000 mieszk., połącz, kol. z Malborkiem — 29 km, przez Tolkmicko (20 km) i Frombork (31 km) z Braniewem — 44 km, połącz, aut. przez N. Dwór (24 km) z Gdańskiem — 65 km, przez N. Dwór (24 km) i Stegnę (39 km) z Krynicą Morską — 64 km, z Tolkmickiem — 26 km, przez Zwierzno (24 km) z Dzierzgoniem — 44 km, 2 hotele, schr. PTTK, szkolne schr. wycieczk., rest., bary mleczne, st. benz.). Sezonowe linie wodne łączą Elbląg z Krynicą Morską na Mierzei Wiślanej i z Ostródą. Miasto leży na pograniczu Wysoczyzny Elbląskiej i Żuław, nad rzeką o tej samej nazwie, odprowadzającą wody z jez. Druzno do Zalewu Wiślanego. Tuż pod miastem wpada do rz. Elbląg Tina i Fiszewka, a 4 km dalej na pn. odgałęzia się Kanał Jagielloński, stanowiący początek drogi wodnej, którą podążają statki przez Nogat, Szkarpawę, Wisłę i Martwą Wisłę do Gdańska. Wg relacji żeglarza Wulfstana z końca IX w. na miejscu dzisiejszego Elbląga lub w jego pobliżu istniała w tym czasie bogata osada handlowa Truso, która była ośrodkiem wymiany towarów zamorskich obsługującym okoliczne obszary. W owych czasach wody zalewowe sięgały daleko na południe, a jez. Druzno stanowi pozostałość tego akwenu. W 1237 r. Krzyżacy, dążąc do uzyskania połączenia z morzem, zajmują ten teren i budują zamek, obok którego powstała osada przybyszów z Lubeki. Prawo miejskie lubeckie otrzymał Elbląg w 1246 r. Miasto otoczono murami obronnymi. W 1238 r. osiadają w pn.-zach. krańcu miasta przybyli z Krakowa dominikanie. Mieszkająca wówczas w Elblągu ludność polska skupiła się w sąsiedztwie zamku. Do 1309 r. do momentu przybycia do Malborka w. mistrza krzyżackiego na zamku mieszkał mistrz krajowy. Elbląg dzięki korzystnemu położeniu rozwinął się szybko. Początkowo służył jako baza wypadowa do podboju Prus, a następnie przekształcił się w port morski, do którego przybijały liczne statki z nadmorskich krajów Europy Zach Port ten miał dla Krzyżaków ogromne znaczenie, gdyż umożliwiał połączenie z Niemcami i pozwolił czerpać duże dochody z handlu morskiego. Wielką rolę odgrywa również w Elblągu silnie rozwinięte rzemiosło. Rozpoczyna się napływ osadników, m. in. również z Polski. Ludność nie mieści się w obrębie murów i zaczynają powstawać przedmieścia. Założona na wsch. od miasta nowa osada otrzymuje w 1347 r. od Krzyżaków odrębne prawo miejskie. Od tej chwili istniały obok siebie dwa organizmy miejskie Stare i Nowe Miasto. To ostatnie otacza się również murami obronnymi. Rządy spoczywały w rękach patrycjatu, szczególnie ekskluzywnego i odmawiającego pospólstwu jakichkolwiek praw do decydowania o sprawach miejskich. Surowe i zmierzające do ograniczania swobód mieszczańskich rządy krzyżackie budzą nienawiść do Zakonu i sprawiają, że elblążanie przystępują do Związku Pruskiego, a z chwilą wybuchu powstania zdobywają i burzą zamek. Odtąd aż do końca wojny 13-letniej współdziałają w walce przeciw wojskom zakonnym, a zwycięska i właściwie decydująca ostatecznie w tej wojnie bitwa morska w 1463 r. na wodach Zalewu Wiślanego zakończyła się dla Polaków pomyślnie również dzięki wydatnej pomocy Elbląga. Od 1466 do 1772 r" a więc przeszło 300 lat należy Elbląg do Polski. Już w XV w. rozpoczęły się trudności gospodarcze Elbląga w związku z zapiaszczaniem portu przez Nogat oraz cieśniny na Mierzei Wiślanej. Przy ogromnym nakładzie kosztów udało się przez skierowanie wód Nogatu do nowego koryta uratować port, ale cieśnina została zasypana i okręty elbląskie mogły wypływać na Bałtyk okrężną drogą przez przejście pod Piławą, kontrolowane przez władców Prus Książęcych.

ocena 3,9/5 (na podstawie 82 ocen)

Twoje miejsce na letni wypoczynek na morzem w Polsce.
nad morzem, Elbląg, turystyka